سرویس سیاست مشرق - رنه دکارت متولد ۳۱ مارس ۱۵۹۶در فرانسه است. او هنگام تولد مسلول بود. او این بیماری را از پدرش به ارث برد مادر رنه ۱۴ ماه پس از تولد او درگذشت. پدر او در پارلمان محلی مشاور بود که به سال ۱۶۰۰ میلادی مجددا ازدواج کرد. رنه را در واقع مادر مادرش بزرگ کرد. رنه دکارت ۱۴ ساله بود که مادربزرگش نیز مرد. او از مدتی پیش به یک مدرسه آموزشی یسوعی به نام "کولژدولافلش" سپرده شده بود. زندگی در این مدرسه تابع مقررات دشواری بود و دانش آموزان حتی به ندرت از آن خارج می شدند. دکارت در هجده سالگی "لافلش" را ترک نمود و زندگی همراه با آموزش و مسافرت را آغاز کرد سال ۱۶۱۵ یعنی در نوزده سالگی به دانشگاه "پواتیه" رفت و مشغول به تحصیل حقوق شد.

سه سال بعد به هلند رفت و به ارتش پیوست. کار او در این دوران سپاه گیری بوده است. پس از مدتی به منطقه ای از آلمان امروزی رفت تا به ارتش "ماکسیمیلیان" در باوریا بپیوندد که زندگی او را تحت تاثیر قرار دادند اما او در یک رویایی نیمه هشیار دریافت که وظیفه ای بزرگ دارد و آن همانا درافکندن طرحی تازه در خصوص عالم و آدم است. از آن پس تدریجا زندگی دکارت معطوف به بنیان افکندن طرحی تازه برای تاسیس مابعدالطبیعه ای گردید که بتواند به عنوان بستر ابدایی علوم جدید به کار رود.

دکارت در سال ۱۶۲۸ در خطابه ای که در پاریس ایراد کرد در نقد فلسفه مدرسی سخن گفت و این خطابه مورد استقبال شدید قرار گرفت. دکارت به دنبال رها شدن از اسکولاستیسم قرون وسطایی بود. او به اصالت و حقانیت عقل بشر معتفد بود و بر این باور بود که عقل تنها چیزی است که همگان از آن بهره مند گردیده اند. رویکرد دکارتی به مابعد الطبیعه در واقع به معنای پی ریزی و تاسیس یک مابعدالطبیعه جدید است. با دکارت فلسفه مدرن غرب صورتی منسجم و فرموله به خود گرفت و چونان پایه و مبنائی برای تمامی صور متنوع اندیشه فلسفی غرب ظاهر گردید. دکارت یک روش شناسی نوین مطرح کرد و خود مدعی بود که با بهره گیری از متدلوژی که پدید آورده است عقل از هر نوع خطایی در ادراک مصون می ماند او در کتاب گفتار در روش به کار بردن عقل نگاه مبتنی بر اصالت عقل خویش را ترسیم کرده است. عبارت فلسفی معروف دکارت «من می اندیشم پس هستم» می باشد. در این عبارت نحوی تقدم سوژه بر هستی شناسی مطرح است.

دکارت که آغاز سیر فلسفی خود را با شک انگاری آغاز کرده بود نهایتا گونه ای یقین عقلی برای تفکر غربی ارائه می دهد و این یقین عقلی مبنای فلسفی جهان بینی عصر روشنگری و ایدآلیسم معرفت شناسانه کانت قرار می گیرد. گرت تامسون مورخ تاریخ فلسفه دکارت را تجسد روحیه خوش بینی عصر جدید می نامد هر چند این خوش بینی پس از قرن نوزدهم به یاس بدل گردید. فلسفه دکارت را راسیونالیستی می نامند. او پدر فلسفه جدید است که در سال ۱۶۵۰ میلادی درگذشت.